हिउँदे दिन
राजमार्गका नाङ्गा रुखहरु पढेर
ती हरुले भने-
हावा मरिसक्यो ।
नाङ्गा रुखमा चराका
पुराना गुँडहरु औंल्याएर
ती हरु चिच्याए-
गीतको मृत्यु भयो ।
रुखमा अल्झिएका चङ्गाहरु हेरेर
ती हरुले खित्का छाडे-
बस्तीमा केटाकेटीहरु मरिसके ।
नाङ्गा रुखहरुमा फूल नदेख्दा
ती हरुको ठहर थियो-
सबै तन्नेरीहरु बुढा भइसके ।
तर एकदिन-
रुखमा रङ्गीन पातहरु पलाए
पातहरुमा हुरीले नाच्यो-
नूतन नृत्य
चराहरुले बनाए नयाँ गुँड
र गुन्गुनाए-
स्वतन्त्रताको मन्जुल गीत
आकाशमा उडे-
असरल्ल बेलुन र चङ्गाहरु
दौडिरह्यो राजमार्ग-
वेगवान् पहाडी नदीझैं
तन्नेरीहरु छालझैं सलबलाए ।
त्यतिखेर ती हरु मरिसकेका थिए ।
(ताजा साभार-www.alagabhiyan.blogspot.com)
No comments:
Post a Comment