बुबा

भरुवा बन्दुक काँधमा राखेर जङ्गल गइरहेको
ढुङ्गा फुटाइरहेको
ऋणको सानो कुम्लो बोकेर
मुग्लानबाट गाउँ आइरहेको……
हिउँदो लाग्यो कि घर छोड्ने ए मान्छे !


आस्थाको ढाका टोपी
क्रान्ति पहिल्याउने लामो गम्बुट
विचार पिउने ठूलो लुम्बा
किनिमा तिहुन मुछिएको भातको अन्तिम गाँस टिप्दा
झर्के थालमा चिप्लिएको तिम्रो माइली औँला
ओहोहो…! त्यो माइली औँला !
बेला बेला उठ्थ्यो तिम्रो नाकअघिल्तिर सिधा
र हेथ्र्यौ मलाई टेढो टेढो आँखा …

मेरो साथी !
दस वर्षको हुँदा हो
'फिक्चुके ! फिक्चुके !' भनेर तिम्रो नाम काढेको
जतिखेर उठ्यो तिम्रो दाहिने हात र बजि्रयो मेरो देब्रे गालामा
त्यतिखेर हुँ 'आमा' भनेर रोए पनि
बुबा भनी अलिअलि चिनेको …

सुँगुरको पाठा बोकेर पेरुङ्गोमा
फिक्चुकेकॊ पछिपछि धुर्विसे पन्चमी जाँदा
थाहा पाएको हुँ बजार भाऊ मान्छेको
फिक्चुकेले सुँगुरको जगर तोला-तोला बटुलेर झोलामा
डुल्दा तमोर खोला मेवा खोला…
लाग्थ्यो-
मेरो साथी बादल धुम्मिएको
सेतो सेतो वर्षात् झुण्डिएको
खोलाको माथि…माथि…शीरतिर होला
फिक्चुके खरितेले गाईगोरुको लस्करसँगै काट्दाखेरि देउराली
विदेश भन्ने पहिलोचोटी जानेको हुँ 'सिलिगुढी, जय बङ्ला!'

फिक्चुके ! तिम्रो ढाडजस्तो सडक टेकेर
म आज खै कुन्नी कुन देश आइपुगेँ !
तिम्रै मुखबाट पहिलोचोटी सुनेको हो 'नेपाल नेपाल'
तिमी आइ नपुगेको 'नेपाल'पो आइपुगेँ िक
उता फुल्न थालिसक्यो होला
हिँड्ने बेला मैले रोपेको बारीको डिलको नास्पाती
तर चिन्नै गार्हो अझै मलाई
म कहाँ छु ?
यो कुन देश कुन दिशापत्ता हो ...

यता म ढुङ्गा हान्दै छु
उता ढुङ्गा ढोग्दै हौला तिमी देउरालीमा
उता राँको फालेर खेद्दै हौला अनिकाल साउने सक्रातीमा
यता म राँकेजुलुस बालेर बोलाउँदै छु उज्यालो

जब मस्तिष्कमा खुट्टा पलायो र ताकेँ अर्कै ध्रुव
उता एक्लो रुख भयौ तिमी हाँगा उछिट्टिएको एक्लो रुख
यता ममा पलायो एउटा नौतुन हाँगा
बडो स्वप्नील हाँगा !
जसको लागि मेरो काँध भएको छ चोमोलुङ्मा, चढ्छ र,
क्षितिजको अन्तिम फेरको तारालाई छुन्छु भन्छ
जसको लागि मेरो काख स्वप्नभूमि भएको छ र ब्यूँझिँदा
पूर्वी आकाशतिर उदाइरहेको निक्खुर जूनमा पुग्छु भन्छ

बुबा !
आज म बुबा हँदा पो
तिमीलाई बल्लबल्ल चिनेँ हौ ।