उपहार

कविता नै नाम दिऊँ न एकछिन यसलाई
उपहार तिमीलाई…

दुई हात जोडेर बिन्ती विसाएको छु
सार्है गर्हुँगो बलैले टक्राएको छु
बहुतै जोखिम होसियारले दिएको छु !

एए? यो फुट्छ र महाप्रलय हुन्छ सृष्टिको...
कहाँ राख्छौ ?
दराजमा, सेफमा…
कि राख्छौ युमासाम्माङ-थेबासाम्माङ थानमािथ
कि बोकी हिँड्छौ त्यो अस्ट्रेलियन लेडिज ब्यागमा
एए? यो फुट्छ र करोडौँ घामको ज्योति निभ्छ हौ…

जो यो अलिअलि चल्मलाइरहेको छ
यस्तो उपहार छ !
जो यो मेरो छातीको देब्रेतिर हुनुपर्ने हो
नअटेर एक मुठीमा
फैलिएर जोडिएका दुई हत्केलामा छ
उपहार विशाल छ !

अटाउँछौ कहाँ कि डुबाइदिन्छौ समुद्रमा
त्यसो हो त यो पानी जहाज बन्नेछ
राख्छौ कहाँ कि सुकाइदिन्छौ सेहोनाम्लाङ पाखामा
त्यसो हो त यो चेन्जेलुङ हिमाल बन्ने छ

दिएँ…र म उन्मुक्त भएको छु
प्रत्येक पलामा भूइँचालो ल्याइरहने यो जीवित थोक
आइन्दा तिमीलाई दिएँ है दिएको छु
एए? यो फुट्छ र समाप्त हुन्छु म
त्यस्को राख्ने ठाउँ जहाँ हो त्यही राखौली
…मायाले राखौली
…प्रेमले राखौली