आमा म निश्ठुरी हुँ निश्ठुरी
खोला तरी जाने
ओझेल परी जाने
गाउँ छोडी जाने...
यसपाली नि पैयुँ फुल्यो होला बारी बाँझै होला
बास फिर्ने चराहरुको उही साँझ होला
क्षितिजपारि आकाश गर्जे सम्झिने हुँ म त
चट्याङ पर्दा वर्षदिनमा झस्किने हुँ म त
आमा म अन्धो भएँ अन्धो
यो सहरैमा
भुलिगएँ गाउँ फिर्ने बाटो बाटो कुन दिशा !
हिउँ पर्न छोड्यो अरे माथि नागी लेकमा
उमेर सेतै फुल्यो होला तिम्रो कालो केशमा
एकोहोरो बगिरहने तमोर भएँ म त
भूवँरीमा अल्झीअल्झी उँधै बगेँ म त
आमा म बतास भएँ बतास
खुशी उडाई लाने
मुटु चुँर्डाई लाने
आमा रुवाउने...
No comments:
Post a Comment