यदि बालापन फर्किने भए
म
तुरुन्तै गाउँ फर्किन्थेँ
समुद्रपारिको भाइरसले ह्याङ भएर
साइफर क्याफेको डस्बिनमा फ्यालिएको मस्तिष्क
'वेभ क्याम'मा छिल्लिरहने पन्ध्र यू.एस. डलरकी ई-प्रेमिका
उपभोक्ता लडी मर्ने भीरजत्रा सुपर मार्केट
ढुङ्गासमान यो मुटु
अम्लिय वर्षा जस्तै यी आँशु
चिहानघारी बराबर यो सहर
छोडेर सप्पैसप्पै थोक
म त्यो दूर्गम इलाकातिर जान्थेँ
खोलालाई सुन्थेँ
हिमाललाई देख्थेँ
पहाडलाई अङ्गालो हाल्थेँ
सहरमा
फूलको शत्रु बाँच्नुभन्दा
गाउँमा काँडाको साथी बन्थेँ
यदि बालापन फर्किने भए
उमेरको साँपले पच्चिस फन्को बेरिएको म
तुरुन्तै मुक्त हुन्थेँ
र आमाको स्नेहमा लाख फन्को बेरिन्थेँ ।
स्वप्निलजी लाग्यो यो कथा मेरो कथा हो .. यो कविता मेरो आफ्नै हो ।
ReplyDeleteकती मिठो र राम्रो कबिता ।
ReplyDelete